Sinds mei 2018 is Humanitas DMH in gemeente Leidschendam-Voorburg verantwoordelijk voor de pilot Casusregie. In gezinnen waar een veiligheidsrisico voor de kinderen speelt, en een noodzakelijke regisseur ontbreekt, pakt Humanitas DMH de zorginhoudelijke regie op. Het doel: zorgen dat er iemand náást het gezin komt te staan, die de veiligheid in de gaten houdt en zorgt voor de juiste hulp op het juiste moment.
Ik was iemand die altijd alles zelf deed
Inmiddels hebben tien gezinnen baat gehad bij deze integrale regie-aanpak van Humanitas DMH. Eén daarvan is Debora (zie foto): ‘Ik was iemand die altijd alles zelf deed. Maar na de bevalling van mijn tweede kind kreeg ik gezondheidsklachten. Hoge koorts, een operatie aan mijn baarmoeder en een moeizaam herstel.’ Debora werd gedeeltelijk afgekeurd vanwege zware rugklachten, raakte in een depressie en verloor haar baan. Haar huwelijk liep stuk, ze woonde met haar kinderen een tijdje in een Blijf-van-mijn-lijf-huis en kreeg vanuit daar een woning toegewezen.
‘Op het moment dat er een gezin is waar op meerdere gebieden problemen spelen en waar veel organisaties bij betrokken zijn, dan stap ik erin om structuur aan te brengen,’ vertelt casusregisseur Chantal van den Broek. ‘De lijnen korter maken, kijken welke hulp het gezin nu nodig heeft en wat later kan. Dat is ontzettend belangrijk, want veel van deze gezinnen zien door de bomen het bos niet meer. Het gaat echt om zorginhoudelijke regie: hoe kunnen we alle ondersteuning, hulp en zorg voor dit gezin het beste vormgeven?’
De casusregisseur begint met een veiligheidsgesprek, met alle betrokken partijen én met de ouders: welke zorgen zijn er en welke krachten zijn er? Openheid richting ouders is hierbij belangrijk.
We staan naast de ouders, maar ook zorgelijke signalen bespreek ik direct
Chantal: ‘Eerlijkheid duurt het langst. Uiteindelijk willen de meeste ouders het beste voor hun kind, maar soms is de leerbaarheid laag, of is er sprake van hoge impulsiviteit. Daar weten wij vanuit onze expertise mee om te gaan.’
De expertise van Humanitas DMH ligt van oorsprong bij jongeren en volwassenen met een licht verstandelijke beperking met uiteenlopende problemen, zoals op het gebied van financiën, welzijn, gezondheid en wonen. Vanuit deze brede ervaring hebben ook gezinnen waarbij er geen sprake van een lichtverstandelijke beperking, baat bij de aanpak van Humanitas DMH.
Chantal: ‘Ook deze ouders zijn overvraagd en hebben het overzicht niet meer. Er zijn bijvoorbeeld schulden, het huis is te klein of slecht ingericht, kinderen zitten op de verkeerde school, er is geen diagnostiek geweest, vervoer is niet geregeld, er is veel stress, relatieproblemen en het opvoeden gaat niet goed.’
Het zijn vaak gezinnen waar tal van hulpverleners, zorgcoördinatoren, docenten en begeleiders bij betrokken zijn, vanuit onderwijs, GGZ, maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp.
De casusregisseur heeft het mandaat
Je ziet dat ouders de hele week afspraken hebben, met allerlei instanties en hulpverleners, en toch niet overzien hoe ze problemen op moeten lossen. Soms zijn er wel tien tot vijftien hulpverleners in het gezin. En instantie A vraagt speciaal onderwijs aan, instantie B vraagt ambulante ondersteuning, instantie C geeft een indicatie voor behandeling, instantie D vraagt vervoer aan voor de kinderen, en er is niemand die kijkt of het echt nodig is, en in welke volgorde. De casusregisseur heeft in dat geval het mandaat om hulp – tijdelijk – stop te zetten, of andere hulp in te schakelen.
Chantal van den Broek
Casusregisseur
En dan kan het dus gebeuren dat Chantal tegen de organisatie zegt: ‘Laat ons eerst al die praktische problemen oppakken, voordat je een behandelaanbod doet. We weten dat het moet gebeuren, maar de situatie is nu zo instabiel, laat ons eerst de boel op de rit zetten. Als het hoofd van de ouder wat leger is, dan gaat de behandeling beter werken.’
Heeft dit gezin de draagkracht nu wel?
Chantal: ‘Wij kijken: heeft dit gezin de draagkracht nu wel? Vaak moet alles ineens tegelijk, en dan werkt uiteindelijk niets. Wij zorgen ervoor dat duidelijk wordt welke zorg echt nu nodig is en wat later kan. We kunnen met z’n allen vijftig pleisters op een wond plakken, maar als je de wond niet aanpakt, dan werken de pleisters niet.’
Onlangs is de pilot geëvalueerd, met positieve resultaten. Chantal: ‘Daaruit kwam naar voren dat we snel werken, goed bereikbaar zijn en de gemeente goed op de hoogte houden. Als een casus niet geschikt is voor onze casusregie, dan denken we mee over een andere aanpak. We gooien nooit de deur dicht.’
Casusregie wordt in vrijwillig kader ingezet. Gemiddeld duurt een traject vier maanden. Daarna kan een gezin verder met ondersteuning van familie, anderen in het netwerk of ambulante begeleiding. De pilot loopt in ieder geval door tot eind 2019.
Klik op de knop hieronder om te lezen hoe Debora door casusregie haar leven weer op de rit kreeg.
Lees het verhaal van Debora