‘Met de feestdagen zijn we altijd als familie bij elkaar. Dat vinden wij heel belangrijk. Alleen Leon was er niet. Het was niet compleet.’
Madelon (Moeder Leon)
‘Vanaf het begin van de corona-tijd konden wij elkaar niet zien. Het videobellen lukte gelukkig wel. We leefden echt samen naar de persconferenties toe. Dit gaf ook voor Leon wat meer grip. Het is zo onzeker allemaal. Dit is voor hem zo moeilijk te begrijpen.
Leon woont anderhalf jaar op Hooglandseweg-Noord in Amersfoort. Hij werkt 2 a 3 dagen in de week, via de Amerpoort bij de dagbesteding van Tivoli Vredenburg in Utrecht. Daar begeleidt hij de gasten naar de juiste zalen en werkt hij in de bediening. Een super fijne dagbesteding waar hij de afgelopen periode helaas niet terecht kon vanwege corona. Gelukkig gaat het weer langzaam terug naar normaal.’
Leon: ‘Ik vind het wel spannend om weer aan het werk te gaan. Het terras is groter gemaakt zodat iedereen zich aan de anderhalve meter kan houden. Ik krijg nog een plattegrond, maar waarschijnlijk moet ik wel wat meer gaan lopen.
Ik heb tijdens corona ook helaas mijn vriendin niet kunnen zien. We kennen elkaar al lang en in het weekend kwam ze vaak langs. Dat mocht niet, ze is nu bij haar moeder. Maar ik heb wat om naar uit te kijken, vrijdag komt ze namelijk eindelijk weer langs.
Normaal zie ik mijn moeder wel 2 keer per week. Ze woont om de hoek.
Ik had echt de neiging om naar mijn moeder toe te lopen. Maar dat heb ik maar niet gedaan, ik wilde niet in de problemen komen.
Mijn zus en vader heb ik gelukkig ook weer gezien. Ik ging naar haar verjaardag met het openbaar vervoer. Toen moest ik wel een mondkapje op. Ik kan mij goed houden aan de regels. Al is het in de supermarkt wel lastig. De mensen zijn zo ongeduldig.
Ik ben blij dat de begeleiders mij bezig hielden. We hebben koekjes gebakken en heel veel gewandeld. Op onze woonlocatie is nu ook een sportruimte ingedeeld. Super fijn want die koekjes moeten er ook weer afgetraind worden.
Leon
Met de koningsspelen hebben we leuke spelletjes kunnen doen. En laatst kwam er een volkszanger langs. Ik heb een beetje gekeken maar ik bleef het liefst op mijn kamer met mijn konijn. Mijn konijn was wel blij dat ik veel thuis was.
Tijdens het avondeten mogen we niet meer zelf het eten opscheppen, dat doet de begeleiding nu. Al zijn ze daar zelf ook wel een beetje klaar mee. Ik kook ook best wel vaak gewoon zelf.
Het eerste wat ik ga doen (zodra het weer mag) is naar het Kröller-Müller museum.
Daar kijk ik wel naar uit. En dat mama weer gewoon kan komen buurten. Dan is alles weer zoals het was.’
